Bulutlar
diyorum, ne kadar özgürler. Arkalarından güneş ışınları gelirken ne kadar da
yüceler. Baktıkça büyüleniyorsun. Bazen siz ağlarken yağmur yağdıracak kadar
samimiler, bazen siz gülümserken en güzel renkleri taşıyacak kadar dostlar
size. Baktıkça daha bir kuş olası gelir insanın hani, baktıkça daha bir uçası
gelir. Dokundukça hayat bulduracak gibi.
Bazen izledikçe bir şeylere benzetiriz
hani. Bir kedi, bir insan… İzledikçe doyamazsınız hani, bir an başka bir
dünyadasınız sanki. O kadar insanın hayallerini taşıyorlar sanki pamuktan
yapılma bedenlerinde.
Bulutlar diyorum aslında ne kadar da
birleştiriciler. Sen bir buluta bakarken kaç insan daha bakıyor o buluta. Her
insan belki de farklı düşler yüklüyor hani. Baktıkça sıcaklığını hissetmek gibi
o insanların.
Baktıkça bakmak gibi, baktıkça düşlemek
gibi, baktıkça kaybolmak gibi, acılarını yok etmek gibi, yok ettikçe daha bir
gülümsemek gibi.
Kısacası bulutlar diyorum, Tanrı’nın
varlığını kanıtlayan en mucizevi şeyler olmalı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder